Πότε οι όζοι θυρεοειδούς είναι επικίνδυνοι;

«Πότε οι όζοι θυρεοειδούς είναι επικίνδυνοι;» Πρόκειται για μια ερώτηση που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους, καθώς οι όζοι του θυρεοειδούς είναι εξαιρετικά συχνοί και εντοπίζονται συχνά κατά τον τυπικό υπερηχογραφικό έλεγχο.

Αν και στην πλειονότητα των περιπτώσεων πρόκειται για καλοήθεις αλλοιώσεις, υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που μπορεί να υποδηλώνουν αυξημένο κίνδυνο κακοήθειας ή λειτουργικών διαταραχών. Η σωστή αξιολόγηση από εξειδικευμένο ιατρό είναι απαραίτητη για τη διάκριση μεταξύ ακίνδυνων και ύποπτων όζων, ώστε να ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα θεραπευτικά μέτρα.

Τι είναι οι όζοι θυρεοειδούς;

Οι όζοι θυρεοειδούς είναι μικρές συμπαγείς ή κυστικές μάζες που σχηματίζονται στον ιστό του θυρεοειδούς αδένα. Το μέγεθός τους μπορεί να ποικίλει, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επηρεάζουν τη λειτουργία του αδένα ούτε προκαλούν εμφανή συμπτώματα.

Ένας όζος μπορεί να είναι μεμονωμένος (μονήρης όζος), ενώ σε άλλες περιπτώσεις εντοπίζονται πολλαπλοί όζοι, είτε στον έναν είτε και στους δύο λοβούς του αδένα — κατάσταση γνωστή ως πολυοζώδης βρογχοκήλη.

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι όζων:

• Κυστικοί όζοι: περιέχουν υγρό και είναι σχεδόν πάντα καλοήθεις.
• Κολλοειδείς όζοι: αποτελούν την πιο συχνή μορφή, αποτελούνται από θυρεοειδικά κύτταρα και είναι επίσης καλοήθεις.
• Φλεγμονώδεις όζοι: εμφανίζονται σε άτομα με φλεγμονώδεις παθήσεις του θυρεοειδούς, όπως θυρεοειδίτιδα.
• Αδενώματα: είναι καλοήθεις όγκοι που όμως λόγω της εικόνας τους μπορεί να μοιάζουν με κακοήθεις και χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση.
• Κακοήθεις όζοι: όταν ο όζος είναι καρκινικός, απαιτείται εξειδικευμένη θεραπεία. Ο θηλώδης τύπος είναι ο συνηθέστερος και έχει εξαιρετική πρόγνωση όταν διαγνωστεί εγκαίρως.

Με ποια συμπτώματα εμφανίζονται;

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, οι όζοι του θυρεοειδούς δεν προκαλούν συμπτώματα και εντοπίζονται τυχαία κατά τη διάρκεια διαγνωστικών εξετάσεων, όπως το υπερηχογράφημα ή το σπινθηρογράφημα.

Όταν πρόκειται για φυσιολογικούς όζους (ψυχροί όζοι), συνήθως δεν επηρεάζουν τη λειτουργία του αδένα. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ασκούν πίεση στην τραχεία ή τον οισοφάγο, προκαλώντας δυσκολία στην αναπνοή ή στην κατάποση.

Αντίθετα, όταν οι όζοι είναι «θερμοί» και παράγουν θυρεοειδικές ορμόνες, μπορεί να προκληθεί υπερθυρεοειδισμός. Σε αυτή την περίπτωση εκδηλώνονται συμπτώματα όπως:

• Ταχυκαρδία
• Αρρυθμίες
• Νευρικότητα
• Ευαισθησία στη ζέστη
• Υπερβολική εφίδρωση
• Μυϊκή αδυναμία κ.ά.

Με ποιους τρόπους διαπιστώνεται εάν είναι επικίνδυνοι;

Η αξιολόγηση της επικινδυνότητας των όζων του θυρεοειδούς βασίζεται σε συνδυασμό απεικονιστικών και εργαστηριακών εξετάσεων. Το υπερηχογράφημα αποτελεί την αρχική εξέταση, καθώς δίνει πληροφορίες για το μέγεθος, τη μορφολογία και τη σύσταση του όζου.

Παράλληλα, γίνεται αιματολογικός έλεγχος για τη μέτρηση των επιπέδων TSH, FT3 και FT4, ώστε να διαπιστωθεί αν επηρεάζεται η λειτουργία του αδένα.

Τέλος, η  παρακέντηση με λεπτή βελόνα (FNA) είναι η πλέον αξιόπιστη εξέταση για τη διάγνωση κακοήθειας, καθώς επιτρέπει τη λήψη κυττάρων από τον όζο και την κυτταρολογική τους ανάλυση. Η τελική απόφαση για περαιτέρω θεραπεία ή παρακολούθηση λαμβάνεται από εξειδικευμένο ιατρό, με βάση το σύνολο των ευρημάτων.

Πώς αντιμετωπίζονται οι όζοι θυρεοειδούς;

Η θεραπευτική διαχείριση των όζων του θυρεοειδούς εξαρτάται άμεσα από τα μορφολογικά και λειτουργικά τους χαρακτηριστικά. Όταν διαπιστώνονται ύποπτα υπερηχογραφικά ευρήματα, συμπτώματα από πίεση γειτονικών ανατομικών δομών ή διαταραχές της θυρεοειδικής λειτουργίας, απαιτείται περαιτέρω διαγνωστικός έλεγχος. Ειδικότερα, περαιτέρω διαγνωστικός έλεγχος πραγματοποιείται  με παρακέντηση λεπτής βελόνης (FNA).

Αν η κυτταρολογική αξιολόγηση καταδείξει κακοήθεια ή υψηλό βαθμό υποψίας, ενδείκνυται η χειρουργική αφαίρεση του αδένα, με ολική θυρεοειδεκτομή.

Πότε οι όζοι θυρεοειδούς είναι επικίνδυνοι;

Συμπερασματικά, οι όζοι θυρεοειδούς θεωρούνται δυνητικά επικίνδυνοι όταν παρουσιάζουν υπερηχογραφικά ύποπτα χαρακτηριστικά και αυξάνονται ταχέως σε μέγεθος.

Επίσης, χρήζουν άμεσης ιατρικής διερεύνησης όταν  προκαλούν συμπτώματα όπως βραχνάδα ή δυσκολία στην κατάποση. Τέλος, μια ακόμη ένδειξη για την επικινδυνότητα τους είναι όταν η παρακέντηση (FNA) δείχνει άτυπα ή κακοήθη κύτταρα.

Ωστόσο, η πλειονότητα των όζων είναι καλοήθεις και δεν απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Η τελική εκτίμηση γίνεται από εξειδικευμένο ιατρό, με βάση το ιστορικό, τα απεικονιστικά ευρήματα και την κυτταρολογική ανάλυση. Γι’ αυτό και η τακτική παρακολούθηση και η έγκαιρη αξιολόγηση είναι το κλειδί για την ασφαλή διαχείρισή τους.

Ο Γενικός Χειρουργός Δημήτριος Γιάλβαλης, με εξειδίκευση στη χειρουργική ενδοκρινών αδένων, εφαρμόζει τις πιο σύγχρονες χειρουργικές μεθόδους για την αντιμετώπιση προβλημάτων του θυρεοειδούς. Ο ιατρός έχει αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά όζων θυρεοειδούς και σχεδιάζει εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο για τον κάθε ασθενή. Επικοινωνήστε μαζί μας και κλείστε το ραντεβού σας.