Χειρουργική Ενδοκρινών Αδένων
Ολική θυρεοειδεκτομή-αφαίρεση θυρεοειδούς αδένα
Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι ουσιαστικά η ολική αφαίρεση θυρεοειδή αδένα η οποία πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Η επέμβαση καθίσταται απολύτως απαραίτητη σε διάφορες περιπτώσεις, όπως καρκίνο θυρεοειδούς, πολυοζώδη βρογχοκήλη, κύστες κ.α., τις οποίες θα εξετάσουμε παρακάτω.
Προτού, όμως, ασχοληθούμε με τις συνθήκες που οδηγούν στην ολική αφαίρεση θυρεοειδούς >και τις λοιπές λεπτομέρειες σχετικά με την ολική θυρεοειδεκτομή, πάμε να δούμε μερικά βασικά στοιχεία σχετικά με τον θυρεοειδή αδένα.
O Κος Γιάλβαλης, ειδικός χειρουργός θυρεοειδή και ενδοκρινών αδένων, εφαρμόζει πρωτοποριακές μεθόδους και χρησιμοποιεί εξειδικευμένα εργαλεία, που επιτυγχάνουν γρήγορη ανάρρωση και εκμηδενίζουν τις επιπλοκές !
Ορισμός, ανατομία και λειτουργία θυρεοειδή αδένα
Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου οργανισμού. Βρίσκεται στο μπροστινό μέρος της βάσης του λαιμού και συγκεκριμένα, γύρω από την τραχεία και κάτω από τον λάρυγγα. Αποτελείται από δύο λοβούς, αριστερά και δεξιά, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τον λεγόμενο “ισθμό”.
Πώς πραγματοποιείται η επέμβαση;
Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται σε ιδιαίτερα κομβικό σημείο, καθώς είναι κοντά σε πολύ ευαίσθητες ανατομικές δομές και όργανα του μπροστινού μέρους του λαιμού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα των δομών αυτών και των οργάνων είναι ο λάρυγγας, η τραχεία της αναπνευστικής οδού, οι καρωτίδες, οι έσω σφαγίτιδες φλέβες, τα λαρυγγικά νεύρα και ο οισοφάγος.
Μέσω του ενδοκρινούς αυτού αδένα παράγονται συνεχώς 3 βασικές ορμόνες του οργανισμού:
- Τριιωδοθυρονίνη (Τ3)
- Θυροξίνη (Τ4)
- Καλσιτονίνη
Οι πρώτες δύο εκ των οποίων είναι υπεύθυνες για τη ρύθμιση του μεταβολισμού, ενώ η καλσιτονίνη βοηθά στην απορρόφηση του ασβεστίου από τα οστά. Με λίγα λόγια, ο ρόλος τους ως προς τον έλεγχο της παροχής και της εκμετάλλευσης της ενέργειας του ανθρώπινου οργανισμού είναι ουσιώδης.
Πότε είναι απαραίτητη η αφαίρεση θυρεοειδούς αδένα;
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα δεν γίνεται σωστά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα δύο από τις πιο συχνές παθήσεις, τον υπερθυρεοειδισμό ή τον υποθυρεοειδισμό, που αντιμετωπίζονται συντηρητικά (μέσω φαρμακευτικής αγωγής, δηλαδή) και συνήθως με επιτυχία.
Ωστόσο, σε κάποιες από τις περιπτώσεις υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς (πχ. νόσος του Graves), η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να αποτύχει ή να μην γίνεται καλά ανεκτή και έτσι η αφαίρεση του θυρεοειδούς είναι μονόδρομος.
Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι μια κλασική επέμβαση που πραγματοποιείται για ένα πλήθος παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα, όπως η νόσος του Graves, η πολυοζώδης βρογχοκήλη, ο καρκίνος θυρεοειδή, οι όζοι θυρεοειδή κ.α.
Ακολουθούν ορισμένα στοιχεία σχετικά με μερικές από τις παθήσεις του βασικού ενδοκρινούς αδένα, που οδηγούν σε ολική θυρεοειδεκτομή.
- Νόσος του Graves: Στην αυτοάνοση αυτή διαταραχή το βασικό χαρακτηριστικό είναι η αυξημένη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών, η οποία αντιμετωπίζεται μέσω συντηρητικής θεραπείας (ραδιενεργό ιώδιο, αντιθυρεοειδικά φάρμακα ή β-αναστολείς). Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να είναι επιτυχής, αλλά στην περίπτωση που αποτύχει η ολική θυρεοειδεκτομή είναι η λύση.
- Πολυοζώδης βρογχοκήλη: Σε πολλές περιπτώσεις, η πολυοζώδης βρογχοκήλη δεν έχει καν συμπτώματα και η ανακάλυψή της γίνεται τυχαία. Ωστόσο, η απόφαση για χειρουργική αφαίρεση βασίζεται σε κριτήρια όπως:
- Όζος ή όζοι ύποπτοι στον υπέρηχο ή την FNA (βιοψία με λεπτή βελόνη)
- Συμπτώματα δύσπνοιας ή δυσκαταποσίας
- Καταδυόμενη στον θώρακα
- Καρκίνος θυρεοειδή: όλοι οι ασθενείς, με όποια μορφή καρκίνου του θυρεοειδή, είναι βέβαιο πως θα υποβληθούν τελικά σε ολική θυρεοειδεκτομή. Ωστόσο, ένα βασικό στοιχείο που πρέπει να έχουν υπόψη τους οι ασθενείς είναι, πως οι υποτροπές που έχουν σημειωθεί έπειτα από την αφαίρεση του θυρεοειδή, εξαρτώνται από την ριζικότητα της επέμβασης και το ποσοστό υπολλειματικού ιστού. Διεθνείς μελέτες επιβεβαιώνουν ότι, οι υποτροπές ελαχιστοποιούνται, όταν αυτές οι επεμβάσεις διενεργούνται από εξειδικευμένους χειρουργούς ενδοκρινών αδένων.
- Όζοι θυρεοειδή: Οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι καλοήθεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, με ή χωρίς συμπτώματα, η επίσκεψη στον ειδικό γιατρό είναι απολύτως απαραίτητη, καθώς μόνο εκείνος θα κρίνει αν η ολική θυρεοειδεκτομή είναι απαραίτητη.
Πώς πραγματοποιείται η επέμβαση;
Το πρώτο στοιχείο, το οποίο πρέπει να έχει υπόψη του ο/η ασθενής που πρόκειται να υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή, είναι πως αυτή γίνεται απαραιτήτως υπό γενική αναισθησία. Αναφορικά με τη διαδικασία που ακολουθείται για την αφαίρεση θυρεοειδούς, αυτή πραγματοποιείται με τον τρόπο που περιγράφεται παρακάτω.
Για την ολική θυρεοειδεκτομή, λοιπόν, γίνεται μία καμπυλόγραμμη τομή περίπου 2cm πάνω από τη στερνική εντομή. Η τομή αυτή γίνεται, συνήθως, σε μια φυσιολογική πτυχή του δέρματος του τραχήλου και το μήκος της κυμαίνεται μεταξύ 3 και 4cm. Αυτή ονομάζεται και ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή.
Εξαίρεση αποτελούν οι περιπτώσεις όπου, είτε ο θυρεοειδής αδένας έχει μεγάλες διαστάσεις, είτε πρόκειται για καρκίνο θυρεοειδή. Στην τελευταία περίπτωση, θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα και λεμφαδενικός καθαρισμός, οπότε η τομή επεκτείνεται αναλόγως, ώστε να προσφέρει ικανή πρόσβαση στο πεδίο. Στη συνέχεια, δια του υποδορίου, του πλατύσματος και των μυών ανευρίσκεται ο θυρεοειδής αδένας. Η εκτομή γίνεται σε κάθε λοβό με τον ίδιο τρόπο, ξεκινώντας από την πλάγια επιφάνεια του λοβού και δημιουργώντας χώρο προς την αντίστοιχη καρωτίδα αρτηρία. Κατόπιν, απολινώνονται τα αγγεία του άνω πόλου, προφυλάσσοντας τον έξω κλάδο του άνω λαρυγγικού νεύρου. Έπειτα, αναγνωρίζονται οι παραθυρεοειδείς αδένες και το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο.
Τέλος, ακολουθεί η απολίνωση του κάτω πόλου και η λοιπή εκτομή του λοβού του θυρεοειδούς από την τραχεία και επαναλαμβάνεται το ίδιο και στον άλλο λοβό. Η σύγκλειση του τραύματος στην ολική θυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται, αφού έχει επιτευχθεί αιμόσταση και γίνεται με συρραφή ξεχωριστά των μυών, του υποδορίου και του δέρματος.
Θέση του ασθενούς στο χειρουργικό τραπέζι
Ο ασθενής στην ολική θυρεοειδεκτομή τοποθετείται σε ύπτια θέση. Ένα μικρό κυλινδρικό μαξιλάρι τοποθετείται κάτω από τους ώμους για να βοηθήσει στην έκταση του λαιμού, αλλά με προσοχή ώστε να αποφευχθεί η υπερέκταση. Το κεφάλι κατόπιν στηρίζεται πάνω σε δακτύλιο από μαλακή γέλη και τα χέρια του ασθενούς τοποθετούνται στο πλάι.
Πόσο κοστίζει η αφαίρεση θυρεοειδούς και προβλήματα μετά την αφαίρεση θυρεοειδή
Δύο από τα πιο συχνά ερωτήματα των ασθενών μας, που πρόκειται να υποβληθούν σε ολική θυρεοειδεκτομή, είναι τα παρακάτω.
Αρχικά, μας ρωτάτε συχνά σχετικά με το κόστος της αφαίρεσης του θυρεοειδούς. Αυτό που θα πρέπει να έχετε υπόψη σας αναφορικά με το συγκεκριμένο, πολύ εύλογο φυσικά, ερώτημα είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει μία απάντηση για όλες τις περιπτώσεις ασθενών που θα υποβληθούν σε ολική θυρεοειδεκτομή. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι πολύ απλός.
Κάθε περίπτωση ασθενή είναι πάντα ξεχωριστή και γι΄αυτό οι ανάγκες -και κατ’ επέκταση το κόστος- θα εξαρτηθούν από το συγκεκριμένο περιστατικό και το τι θα προκύψει ενδεχομένως κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου χειρουργείου για την αφαίρεση θυρεοειδούς.
Ο επικεφαλής χειρουργός, με τη βοήθεια και της χειρουργικής του ομάδας, πραγματοποιεί κλινική αξιολόγηση, ώστε να μπορέσει να αποφανθεί σχετικά με τον ακριβή τύπο της επέμβασης (κάθε ολική θυρεοειδεκτομή είναι πάντα διαφορετική), τα εργαλεία και τον λοιπό εξοπλισμό που θα χρειαστεί κατά την ολική θυρεοειδεκτομή. Βάσει αυτών θα μπορέσει να γίνει και μία σχετικά ακριβής εκτίμηση αναφορικά με το κόστος της όλης διαδικασίας.
Τα ποσοστά των όποιων επιπλοκών σχεδόν εκμηδενίζονται, όταν η ολική θυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται από χειρουργούς με εμπειρία στην χειρουργική του τραχήλου.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά, ασφαλώς, τις συνέπειες της συγκεκριμένης επέμβασης. Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι μία διαδικασία η οποία, όπως εξηγήσαμε και προηγουμένως, ενδείκνυται για πιο σοβαρές περιπτώσεις παθήσεων που συνδέονται με τον θυρεοειδή αδένα. Είναι λογικό, λοιπόν, να “γεννάται” ανησυχία σχετικά με πιθανές επιπλοκές και παρενέργειες από την αφαίρεση θυρεοειδούς.
Οι συνήθεις παρενέργειες ή επιπλοκές της επέμβασης είναι οι παρακάτω:
- Αιμορραγία
- Φλεγμονή
- Βράγχος φωνής (λόγω κάκωσης, συνήθως παροδικής, του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου)
- Υπασβεστιαιμία (συνήθως παροδική, με ανάγκη προσωρινής αγωγής με ασβέστιο και βιταμίνης D από το στόμα)
Ωστόσο, τα ποσοστά των επιπλοκών αυτών σχεδόν εκμηδενίζονται, όταν η ολική θυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται από ειδικούς χειρουργούς με γνώση και εμπειρία στη χειρουργική του τραχήλου.
Διάρκεια νοσηλείας και ανάρρωση
Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι, όπως τονίσαμε και παραπάνω, μία χειρουργική επέμβαση η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί με απόλυτη ασφάλεια και, ειδικά όταν γίνεται από μία έμπειρη και καταρτισμένη ομάδα ειδικών χειρουργών, με τις ελάχιστες δυνατές επιπλοκές.
Το γεγονός ότι οι παρενέργειες είναι σχεδόν ανύπαρκτες στην ολική θυρεοειδεκτομή σημαίνει πως το χρονικό διάστημα που πρέπει να μείνει στο νοσοκομείο ο ασθενής μειώνεται στο ελάχιστο. Έτσι, ο ασθενής νοσηλεύεται συνήθως ένα 24ωρο. Επιπλέον, η ανάρρωση είναι ταχεία και μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές δραστηριότητές του την επόμενη, κιόλας, μέρα του εξιτηρίου του, σχεδόν σαν να μην έχει υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή.
Τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν μετά την ολική θυρεοειδεκτομή περιλαμβάνουν μία σειρά από τις απαραίτητες εξετάσεις μετά την αφαίρεση, που θα μπορέσουν να δώσουν μία ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με την έκβαση της χειρουργικής επέμβασης.
Τέλος, ένα ακόμα βασικό στοιχείο που πρέπει να γνωρίζετε είναι πως έπειτα από την ολική θυρεοειδεκτομή, ο ασθενής χρειάζεται δια βίου αγωγή υποκατάστασης με θυροξίνη.
Επικουρικά, εξειδικευμένα εργαλεία σύγχρονης τεχνολογίας:
κάντε κλικ σε ένα από τα ακόλουθα
Το ψαλίδι υπερήχων επιτελεί την δράση του, δια δονήσεως, ενώ η κλασική διαθερμία δια ηλεκτρικού ρεύματος και θερμότητας. Η συσκευή κόβει και ταυτόχρονα καίει τους ιστούς και τα αγγεία δονούμενο σε συχνότητα 55,000 Hz.
Η δόνηση αυτή υψηλής συχνότητας προκαλεί στα μόρια των ιστών τριβή, που παράγει θερμότητα και προκαλεί αποσύνθεση των πρωτεϊνών. Αυτό το εργαλείο τεχνολογίας αιχμής, προκαλεί ελάχιστη μεταφορά ενέργειας και θερμότητας στους γύρω ιστούς, προλαμβάνοντας έτσι κακώσεις σε γειτονικές σημαντικές ανατομικές δομές.
Με άλλα λόγια είναι χρήσιμο εργαλείο για την διενέργεια της θυρεοειδεκτομής με ακρίβεια, ασφάλεια, απόδοση και ταχύτητα.
Τα τελευταία χρόνια η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη μας έχει δώσει στα χέρια μας τον νευροδιεγέρτη, το εργαλείο που χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα για την συνεχή διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση.
Η σωστή χρήση του έχει ως στόχο την ελαχιστοποίηση της συχνότητας κάκωσης του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου, που προκαλεί βράγχος φωνής, μια από τις επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής και την ολοκλήρωση της επέμβασης με ασφάλεια (συνεχής διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση).
Πρέπει να τονίσουμε όμως πως η χρησιμοποίηση των παραπάνω εργαλείων στην διενέργεια της θυρεοειδεκτομής αφενός δεν είναι απολύτως απαραίτητη, αφετέρου αυξάνουν το κόστος της επέμβασης, οπότε η χρήση τους εξατομικεύεται αναλόγως (δηλ. άν πρόκειται για επανεπέμβαση, ελάχιστα επεμβατική τεχνική κτλ.).
Επικοινωνήστε με το ιατρείο του εξειδικευμένου στους ενδοκρινείς αδένες χειρουργού Δημήτρη Γιάλβαλη για να πάρετε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με την ολική θυρεοειδεκτομή-αφαίρεση θυρεοειδούς και να κλείσετε το ραντεβού σας.