Οι επιλογές θεραπείας της υποτροπής της νόσου είναι επανεπέμβαση, ακτινοθεραπεία με ή άνευ χημειοθεραπείας.

Μετά την εμφάνιση υποτροπής η 5ετής επιβίωση πέφτει στο 0%.

Δυστυχώς όπως έχουμε ήδη αναφέρει, οι ενήλικες ασθενείς δεν εμφανίζουν συμπτώματα, πράγμα που κάνει δύσκολη την πρώιμη διάγνωση του καρκίνου των επινεφριδίων.

Κάποιοι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν πόνο στην πλάτη ή στα πλάγια της κοιλιάς.

Επιπλέον οι καρκίνοι των επινεφριδίων μπορούν υπερπαράγουν συνήθως κορτιζόλη (δίνοντας συμπτώματα όπως αυτά στο σύνδρομο Cushing), στεροειδείς ορμόνες ή σπάνια αλδοστερόνη.

Τέλος, μπορεί να βρεθεί κατά την διερεύνηση κάποιας άλλης πάθησης, ως τυχαίωμα επινεφριδίου.

Η μόνη ελπίδα θεραπείας του πρωτοπαθούς καρκίνου των επινεφριδίων είναι η ογκολογική ριζική χειρουργική του αφαίρεση, που πρέπει να γίνει σωστά και ολοκληρωμένα στην πρώτη επέμβαση.

Διεθνείς μελέτες και έμπειροι χειρουργοί ενδοκρινών αδένων συμφωνούν ότι η επέμβαση πρέπει να γίνεται με την κλασσική ανοικτή μέθοδο, έτσι ώστε να είναι εφικτή η ριζική εκτομή του όγκου μαζί με τα γειτονικά όργανα (όταν αυτά είναι διηθημένα) και τους επιχώριους λεμφαδένες (κατά μήκος της κάτω κοίλης φλέβας, αορτής, ηπατοδωδεκαδακτυλικού συνδέσμου κ.α).

Έχει αποδειχθεί ότι μόνο με την ανοικτή επέμβαση επιτυγχάνονται τα καλύτερα αποτελέσματα για τον ασθενή, ενώ η λαπαροσκοπική τεχνική αμφισβητείται ακόμα, ενώ για άλλους δεν έχει θέση στον καρκίνο των επινεφριδίων.

Μετά την επέμβαση ακολουθεί ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία.

Η πιο κοινή χημειοθεραπεία είναι συνδυασμός Μιτοτάνης, δοξορουβικίνης, cis-πλατίνας και ή ετοποσίδης. Μερικές μελέτες έχουν δείξει ανταπόκριση 48%.