Μάστιγα η αύξηση του θυρεοειδικού καρκίνου παγκοσμίως

Μύθοι και πραγματικότητα! Πώς αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο του θυρεοειδή και γιατί δεν πρέπει να ανησυχούμε;

Ο θυρεοειδής αδένας αποτελείται από δύο λοβούς (έχει σχήμα πεταλούδας) και βρίσκεται στο λαιμό μπροστά, κάτω από το μήλο του Αδάμ. Αποτελείται απο 2 τύπους κυττάρων, τα θυλακιώδη, τα οποία χρησιμοποιούν ιώδιο για να δημιουργήσουν τις θυρεοειδικές ορμόνες (T3,T4) οι οποίες βοηθούν στη ρύθμιση διάφορων λειτουργιών του οργανισμού και τα παραθυλακιώδη (ή κύτταρα C) που παράγουν την καλσιτονίνη, μια ορμόνη που βοηθά στον έλεγχο του τρόπου με τον οποίο το σώμα χρησιμοποιεί ασβέστιο. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται στα κύτταρα του θυρεοειδή αδένα.

Στις περισσότερες χώρες, από κλινικές μελέτες, τις τελευταίες 3 δεκαετίες, παρατηρήθηκε σταθερή αύξηση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς σε άνδρες και γυναίκες. Αυτή η διαπίστωση αντανακλά κυρίως την αύξηση της συχνότητας εμφάνισης θηλωδών καρκινωμάτων (δηλ. του συχνότερου και ηπιότερου ιστοτύπου), ενώ η συχνότητα εμφάνισης των υπόλοιπων τύπων δεν παρουσίασε αξιόλογη μεταβολή. Αντίθετα με αυτό, η θνησιμότητα μειώθηκε σε πολλές χώρες παγκοσμίως στους άνδρες και ιδιαίτερα στις γυναίκες. Εντούτοις, παρατηρήθηκε μια μικρή αύξηση στην Ελλάδα για τις γυναίκες. Θεωρείται ότι μέχρι το 2030 ο θυρεοειδικός καρκίνος θα είναι ο 4ος σε συχνότητα εμφάνισης από όλους τους καρκίνους παγκοσμίως.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Έρευνες δείχνουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι διαγνωστικές τεχνικές για τον καρκίνο του θυρεοειδούς έχουν γίνει πιο ευαίσθητες, ιδιαίτερα με τη χρήση υπερήχων, αναρρόφησης με λεπτή βελόνα (FNA) και αξονικής τομογραφίας, η οποία μπορεί να ανιχνεύσει οζίδια του θυρεοειδούς μόλις 0,2 cm που δεν ήταν εφικτό να βρεθούν στο παρελθόν. Με αυτόν τον τρόπο πολλοί πιστεύουν ότι «υπερδιαγιγνώσκουμε» μικρούς αλλά καλής πρόγνωσης καρκίνους, οι οποίοι όμως εμφανίζονται πια σε όλες τις ηλικίες. Επιπλέον σε αρκετό βαθμό συμμετέχει στην αύξηση, η έκθεση των ατόμων σε διάφορους επιβλαβείς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. ραδιενέργεια από πυρηνικές δοκιμές).

Τι τον προκαλεί;

Δεν είναι σαφές τι προκαλεί τον καρκίνο του θυρεοειδή. Πολλοί θυρεοειδικοί καρκίνοι είναι σποραδικοί και έχουν ποικίλη γεωγραφική κατανομή στον παγκόσμιο χάρτη. Παθοφυσιολογικά ο καρκίνος του θυρεοειδή εμφανίζεται όταν τα θυρεοειδικά κύτταρα υπόκεινται σε γενετικές αλλαγές (μεταλλάξεις). Οι μεταλλάξεις αυτές επιτρέπουν στα κύτταρα να αυξηθούν και να πολλαπλασιάσουν γρήγορα. Τα κύτταρα χάνουν επίσης τη δυνατότητα να πεθάνουν, όπως τα κανονικά κύτταρα. Η συσσώρευση λοιπόν ανώμαλων θυρεοειδικών κυττάρων διαμορφώνουν έναν όγκο. Τα ανώμαλα κύτταρα μπορούν να εισβάλουν στους κοντινούς ιστούς (λεμφαδένες), αλλά και να εξαπλωθούν σε όλο το σώμα, σε απομακρυσμένα όργανα (Ήπαρ, οστά, πνεύμονα).

Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδή όπως:

– Φύλο και ηλικία

Για ασαφείς λόγους οι καρκίνοι του θυρεοειδούς (όπως σχεδόν όλες οι ασθένειες του θυρεοειδούς) εμφανίζονται περίπου 3 φορές πιο συχνά στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά ο κίνδυνος είναι περισσότερος για τις γυναίκες (μεταξύ 40 – 50 ετών) σε σύγκριση με τους άνδρες (συνήθως μεταξύ 60-70 ετών).

– Ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό

Έχοντας έναν συγγενή πρώτου βαθμού (γονέας, αδελφός, αδελφή ή παιδί) με καρκίνο του θυρεοειδούς, ακόμη και χωρίς ένα γνωστό κληρονομικό σύνδρομο στην οικογένεια, αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του θυρεοειδούς. Η γενετική βάση για αυτούς τους καρκίνους δεν είναι απολύτως σαφής.

– Έκθεση σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας

Ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε θεραπευτική ακτινοβολία στο κεφάλι και το λαιμό, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία, καθώς και η διαφυγή ραδιενεργού τέφρας από ατυχήματα σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας ή από δοκιμές πυρηνικών όπλων. Η λανθάνουσα περίοδος μεταξύ έκθεσης και εμφάνισης καρκίνου στο θυρεοειδή, κυμαίνεται από 3-7 έως 40-50 χρόνια.

– Δημιουργία όζων από διάφορους λόγους

Yπερανάπτυξη φυσιολογικού θυρεοειδικού ιστού (υπερπλασία, αδένωμα), βρογχοκήλη, κύστεις που περιέχουν υγρό ή φλεγμονές (θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ν.Graves).

– Ορισμένα κληρονομούμενα γενετικά σύνδρομα

Αρκετές κληρονομικές καταστάσεις έχουν συνδεθεί με διάφορους τύπους καρκίνου του θυρεοειδούς, οι περισσότεροι όμως άνθρωποι που αναπτύσσουν καρκίνο του θυρεοειδούς δεν έχουν κληρονομική πάθηση ή οικογενειακό ιστορικό της νόσου.

Τα γενετικά σύνδρομα που αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου του θυρεοειδή περιλαμβάνουν:

– Τον οικογενή μυελοειδή καρκίνο του θυρεοειδούς μόνο του ή σε συνδυασμό με όγκους σε άλλους ενδοκρινείς αδένες που λέγεται πολλαπλή ενδοκρινική νεοπλασία (MEN2a, MEN2b)
– Την οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση (FAP)

Άτομα με αυτό το σύνδρομο αναπτύσσουν πολλούς πολύποδες στο παχύ έντερο, έχοντας πολύ υψηλό κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου. Έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο άλλων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένου του θηλώδους καρκίνου του θυρεοειδούς.

– Η ασθένεια Cowden

Σε αυτό το σύνδρομο έχουμε αυξημένο κίνδυνο τόσο καλοήθων όσο και κακοήθων νόσων του θυρεοειδούς, αμαρτωμάτων, ενώ επίσης αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της μήτρας, του μαστού, καθώς και κάποιων άλλων. Οι καρκίνοι του θυρεοειδούς τείνουν να είναι θηλώδεις ή θυλακιώδεις.

– Σύμπλεγμα Carney, τύπου Ι

Το σύνδρομο περιλαμβάνει την εμφάνιση καλοήθων όγκων και ορμονικών προβλημάτων. Υπάρχει δε αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης θηλωδών και θυλακιωδών καρκίνων του θυρεοειδούς.

– οικογενές μη μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται πιο συχνά σε ορισμένες οικογένειες και παρατηρείται συχνά σε μικρότερη ηλικία. Ο θηλώδης τύπος καρκίνου του θυρεοειδούς συχνότατα εμφανίζεται σε οικογένειες. Τα γονίδια στο χρωμόσωμα 19 και το χρωμόσωμα 1 είναι ύποπτα ότι προκαλούν αυτούς τους οικογενείς καρκίνους.

– Δίαιτα χαμηλή σε ιώδιο

Οι θυλακιώδεις καρκίνοι του θυρεοειδούς είναι πιο συχνοί σε περιοχές του κόσμου όπου οι δίαιτες των ανθρώπων είναι χαμηλές σε ιώδιο. Στις χώρες του δυτικού κόσμου, οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν αρκετό ιώδιο στη διατροφή τους επειδή υπάρχει στο επιτραπέζιο αλάτι και σε άλλα τρόφιμα. Μια δίαιτα χαμηλή σε ιώδιο μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο θηλώδους καρκίνου, εάν το άτομο εκτίθεται ταυτόχρονα σε ραδιενέργεια.
Ποιοι τύποι καρκίνου θυρεοειδούς υπάρχουν;

Οι κύριοι τύποι καρκίνου του θυρεοειδούς είναι:

– Διαφοροποιημένοι (συμπεριλαμβανομένου του θηλώδους, του θυλακιώδους και εκ των κυττάρων Hurthle)
– Μυελοειδής
– Αναπλαστικός (ένας επιθετικός μη διαφοροποιημένος όγκος)
– Διαφοροποιημένοι καρκίνοι του θυρεοειδούς

Οι περισσότεροι καρκίνοι του θυρεοειδούς είναι διαφοροποιημένοι καρκίνοι. Τα κύτταρα σε αυτούς τους τύπους καρκίνου μοιάζουν πολύ με τον φυσιολογικό θυρεοειδή ιστό όταν φαίνονται με μικροσκόπιο. Αυτοί οι καρκίνοι αναπτύσσονται από θηλώδη ή θυλακιώδη κύτταρα.

– Θηλώδης Καρκίνος : είναι ο πιο συχνός (8 στους 10 καρκίνους του θυρεοειδούς). Εμφανίζεται σε κάθε ηλικία, οι περισσότεροι όμως πριν τα 40, αναπτύσσονται πολύ αργά και συνήθως μόνο σε ένα λοβό του θυρεοειδούς αδένα. Το 20% των ασθενών θα έχουν ψηλαφητούς λεμφαδένες στον τράχηλο, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα τοπικής υποτροπής. Υπάρχουν αρκετοί υποτύποι, αλλά το σημαντικό είναι ότι έχει την καλύτερη πρόγνωση και οι περισσότεροι ασθενείς αντιμετωπίζονται με επιτυχία με την κατάλληλη θεραπεία και είναι σπάνια θανατηφόροι.
– Θυλακιώδης καρκίνος: είναι ο επόμενος συνηθέστερος τύπος, που αποτελεί περίπου 1 στους 10 καρκίνους του θυρεοειδούς. Είναι πιο συνηθισμένο σε χώρες όπου οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν αρκετό ιώδιο στη διατροφή τους. Είναι κάπως πιο επιθετικοί από τον προηγούμενο τύπο, εμφανίζονται μετά τα 40 και είναι πιο συχνοί στις γυναίκες. Αυτοί συνήθως δεν εξαπλώνονται στους λεμφαδένες, αλλά μεθίστανται δια του αίματος σε ήπαρ, πνεύμονες, οστά και εγκέφαλο. Η πρόγνωσή τους στις περισσότερες περιπτώσεις εξακολουθεί να είναι πολύ καλή.

    Καρκίνος κυττάρων Hurthle: γνωστός ως καρκίνος οξύφιλων κυττάρων, αποτελεί περίπου το 3% των καρκίνων του θυρεοειδούς. Εξαπλώνεται στους λεμφαδένες, αλλά δεν δίνει συχνά μεταστάσεις και είναι πιο δύσκολο να βρεθεί και να αντιμετωπιστεί.

Β. Ο μυελοειδής καρκίνος του θυρεοειδούς (MTC)

Αντιπροσωπεύει περίπου το 4% των καρκίνων του θυρεοειδούς. Αναπτύσσεται από τα κύτταρα C του θυρεοειδούς αδένα, τα οποία παράγουν καλσιτονίνη, Μερικές φορές, αυτός ο καρκίνος μπορεί να εξαπλωθεί στους λεμφαδένες, στους πνεύμονες ή στο συκώτι ακόμα και πριν ανακαλυφθεί ο όζος. Αυτός ο τύπος καρκίνου του θυρεοειδούς είναι πιο δύσκολο να βρεθεί και να αντιμετωπιστεί, καθώς δεν είναι ευαίσθητος στην ακτινοβολία με ραδιενεργό ιώδιο (RAI).
Υπάρχουν 2 τύποι:

– Ο σποραδικός: ο οποίος αντιπροσωπεύει περίπου 8 από τις 10 περιπτώσεις μυελοειδών καρκινωμάτων και δεν κληρονομείται (δηλαδή δεν εμφανίζεται σε οικογένειες). Εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους ενήλικες και επηρεάζει μόνο έναν λοβό του θυρεοειδούς.
–  Ο οικογενής:  κληρονομείται και το 20% έως 25% μπορεί να συμβεί σε κάθε γενιά μιας οικογένειας, από βλάβη στο πρωτο-ογκογονίδιο (RET). Αυτοί οι καρκίνοι συχνά αναπτύσσονται κατά την παιδική ηλικία ή την ενηλικίωση και μπορούν να εξαπλωθούν νωρίς. Οι ασθενείς συνήθως έχουν καρκίνο σε αρκετές περιοχές και των δύο λοβών.

Γ. Το αναπλαστικό καρκίνωμα (ή αδιαφοροποίητο καρκίνωμα)

Είναι σπάνια μορφή, αποτελεί περίπου το 2% όλων των καρκίνων του θυρεοειδούς, πιο συχνός στους ηλικιωμένους (άνω των 60 ετών) και στις γυναίκες. Οι πιο γνωστοί προδιαθεσικοί παράγοντες είναι επιπλέον της ηλικίας και η χρόνια βρογχοκήλη. Θεωρείται ότι μερικές φορές αναπτύσσεται από έναν υπάρχοντα θηλώδη ή θυλακιώδη καρκίνο. Ονομάζεται αδιαφοροποίητος επειδή τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται πολύ σαν τα φυσιολογικά θυρεοειδή κύτταρα στο μικροσκόπιο. Αυτός ο καρκίνος εξαπλώνεται συχνά γρήγορα στον λαιμό και σε άλλα μέρη του σώματος και είναι δυστυχώς ο πιο επιθετικός, με 5ετή επιβίωση κάτω από 5%.

Λιγότερο από το 4% των καρκίνων που βρίσκονται στον θυρεοειδή είναι λεμφώματα του θυρεοειδούς, σαρκώματα θυρεοειδούς ή άλλοι σπάνιοι όγκοι.

Πότε πρέπει να επισκεφθούμε τον γιατρό; Υπάρχουν συμπτώματα;

Ο καρκίνος του θυρεοειδή χαρακτηριστικά δεν προκαλεί προειδοποιητικά σημάδια ή συμπτώματα. Μόνο όταν αυξηθεί σε μέγεθος, μπορεί να προκαλέσει:

– Μια ψηλαφητή μάζα κάτω από το δέρμα στο λαιμό

–  Αλλαγές στην χροιά της φωνής, κυρίως αυξανόμενη βραχνάδα
–  Δυσκολία στην κατάποση
–  Δύσπνοια
–  Πόνο στον λάρυγγα και το λαιμό
–   Διογκωμένους λεμφαδένες στο λαιμό

Εάν έχετε οποιοδήποτε από τα ανωτέρω συμπτώματα, γνωστούς όζους ή βρογχοκήλη και θετικό οικογενειακό ιστορικό, πρέπει κάνετε μια επίσκεψη στο γιατρό σας. Βέβαια πολύ πιθανόν αρχικά να χρειαστεί να διερευνηθούν και άλλες αιτίες των συμπτωμάτων που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Θεραπεία

Οι θεραπευτικές επιλογές στον καρκίνο του θυρεοειδούς εξαρτώνται από τον τύπο και    από το στάδιο της νόσου, από την παρουσία ή όχι τραχηλικών λεμφαδένων και τις τυχόν συνυπάρχουσες άλλες νόσους. Οι περισσότεροι τύποι καρκίνου του θυρεοειδούς μπορούν να θεραπευθούν με την κατάλληλη θεραπεία.

α. Χειρουργική θεραπεία

Μέχρι και σήμερα η θεραπεία εκλογής για τους περισσότερους ασθενείς με θυρεοειδικό καρκίνο είναι η χειρουργική. Πριν από την επέμβαση είναι απαραίτητο να γίνει χαρτογράφηση του τραχήλου (με λεπτομερή υπέρηχο ή αξονική ή μαγνητική) για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ύποπτοι λεμφαδένες που πρέπει να συναφαιρεθούν με τον αδένα. Η πιο συχνή θέση εμφάνισής τους είναι το κεντρικό διαμέρισμα (δηλ. πέριξ του θυρεοειδούς και ανάμεσα στις καρωτίδες), αλλά επίσης στο ένα ή και στα δύο πλάγια διαμερίσματα του λαιμού (εκτός των έξω ορίων των στερνοκλειδομαστοειδών μυών). Ανάλογα με τα αποτελέσματα οι επεμβάσεις συνίσταται σε:

Ολική Θυρεοειδεκτομή

Αποτελεί την πιο συχνή επέμβαση όχι μόνο για τον καρκίνο αλλά και για καλοήθεις παθήσεις του θυρεοειδούς, όπου αφαιρείται μόνον ο θυρεοειδής αδένας.

Ολική Θυρεοειδεκτομή και Λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου

Ταυτόχρονα με την διενέργεια της ολικής θυρεοειδεκτομής, εάν έχουν εντοπιστεί ύποπτοι διογκωμένοι λεμφαδένες, ανάλογα με την θέση τους, γίνεται είτε χειρουργικός καθαρισμός του κεντρικού διαμερίσματος πέριξ του αδένα (επίπεδα VI – VII) ή και τροποποιημένος ριζικός λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου στο ένα ή και στα δύο πλάγια (επίπεδα II – V).

Η σωστή επιλογή και η ριζικότητα της επέμβασης είναι ευθύνη του εξειδικευμένου χειρουργού ενδοκρινών αδένων, τα οποία θα εξασφαλίσουν το χαμηλότερο δυνατό υπόλειμμα, έτσι ώστε να ακολουθήσει επιτυχημένη συμπληρωματική θεραπεία, όπου ενδείκνυται.

β. Ραδιενεργό ιώδιο

Χρησιμοποιείται σε τιτλοποιημένες δόσεις μετά από την επέμβαση της θυρεοειδεκτομής με σκοπό να καταστρέψει τυχόν υπολειμματικό θυρεοειδικό ιστό ή θυρεοειδικά κύτταρα. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία υποτροπών τόσο τοπικών όσο και μακρινών. Είναι αποτελεσματικό κυρίως στους καλά διαφοροποιημένους καρκίνους. Το ραδιενεργό ιώδιο είναι σε μορφή κάψουλας ή υγρού που χορηγείται από το στόμα. Αυτό δρά κυρίως στα θυρεοειδικά κύτταρα (υγιή ή κακοήθη) και υπάρχει πολύ μικρός κίνδυνος να βλάψει άλλα κύτταρα του σώματος. Μερικές παρενέργειες της θεραπείας είναι:

– Ναυτία
– Ξηροστομία
– Ξηροφθαλμία
– Διαταραχές στην αίσθηση της γεύσης και όσφρησης
– Πόνος στις περιοχές όπου τυχόν έχει εξαπλωθεί ο καρκίνος του θυρεοειδούς, όπως στο λαιμό ή στο στήθος

Το ραδιενεργό ιώδιο αποβάλλεται κυρίως με τα ούρα τις πρώτες μέρες μετά την έναρξη της θεραπείας. Κατά την διάρκεια αυτής της θεραπείας χρειάζεται να αποφύγετε την επαφή με άλλους ανθρώπους, κυρίως παιδιά και εγκύους, για να προστατευθούν από την έκθεση σε ακτινοβολία.

γ. Εξωτερική Ακτινοβολία Τραχήλου

Η θεραπεία αυτή που εφαρμόζεται και σε άλλους τύπους καρκίνου (π.χ λεμφώματα), αφορά την χορήγηση στοχευμένης ακτινοβολίας εξωτερικά στον τράχηλο για λίγα λεπτά, 5 ημέρες την εβδομάδα, για περίπου 6 εβδομάδες. Συνήθως χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που ο καρκίνος του θυρεοειδούς έχει κάνει μετάσταση στα οστά.

δ. Χημειοθεραπεία

Η χημειοθεραπεία συνήθως δεν έχει θέση στην θεραπεία του θυρεοειδικού καρκίνου, αλλά μπορεί κατ’ εξαίρεση να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει κάποιους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στις συνήθεις θεραπείες.
Μπορεί να εμφανιστεί ξανά;

Παρότι η υποτροπή του καρκίνου του θυρεοειδή είναι σπάνια, μπορεί να συμβεί, εάν μικροσκοπικά κύτταρα καρκίνου εξαπλώθηκαν έξω από το θυρεοειδή προτού την αφαίρεσή του. Η υποτροπή του καρκίνου του θυρεοειδούς μπορεί να εμφανιστεί δεκαετίες μετά από τη θεραπεία του.

Ο καρκίνος του θυρεοειδή μπορεί να υποτροπιάσει σε:

– Λεμφαδένες στο λαιμό
– Υπολειμματικό θυρεοειδικό ιστό που δεν αφαιρέθηκε στην αρχική χειρουργική επέμβαση
–  Άλλες περιοχές του σώματος: συχνότερα πνεύμονες και οστά

Η υποτροπή του καρκίνου του Θυρεοειδή μπορεί να θεραπευθεί με πολλούς τρόπους όπως επανεπέμβαση, ραδιενεργό ιώδιο (RAI) κ.α.
Πόσο συχνά χρειάζομαι παρακολούθηση;

Μετά από την ολοκλήρωση της θεραπείας, ο ασθενής οφείλει να επισκέπτεται τακτικά τον ενδοκρινολόγο του. Εκτός από την κλινική εξέταση, οι ασθενείς υποβάλλονται σε εργαστηριακές εξετάσεις (μέτρηση θυρεοσφαιρίνης, TSH, καλσιτονίνης, CEA) και υπέρηχο τραχήλου αρχικά κάθε 3 και μετά κάθε 6 μήνες ή ετησίως.

Εάν τα επίπεδα θυρεοσφαιρίνης ή καλσιτονίνης αρχίσουν να ανεβαίνουν και υπάρχουν ύποπτα ευρήματα από τον υπόλοιπο κλινικο-απεικονιστικό έλεγχο, τότε ο ασθενής θα χρειαστεί έλεγχο με ραδιοϊσότοπο ή και διαγνωστική βιοψία με βελόνη, για να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για υποτροπή.

Πρόγνωση

Σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την πρόγνωση είναι ο τύπος του θυρεοειδικού καρκίνου, το μέγεθος του όγκου, η τυχόν εξάπλωσή του στα γειτονικά όργανα ή οι απομακρυσμένες μεταστάσεις και ο πιο σημαντικός η ηλικία του ασθενούς.

Aσθενείς με καλά διαφοροποιημένους θυρεοειδικούς καρκίνους (όπως θηλώδη, θυλακιώδη και εκ κυττάρων Hurtle), ηλικίας κάτω των 45 ετών, ακόμα και αν είχαν απομακρυσμένες μεταστάσεις, έχουν εξαιρετική πρόγνωση. Γενικά για τους καλά διαφοροποιημένους καρκίνους η 5ετής επιβίωση ανάλογα με το στάδιο είναι από 50 – 100%. Στους ασθενείς με μυελοειδή καρκίνο, η ηλικία δεν αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα, απλά συνυπολογίζεται όταν είναι ( >45 ). Η 5ετής επιβίωση κυμαίνεται από 28 – 100%.